Een prentenboek voorlezen in groep 7 en aan professionals
Op 15 vrijdagen lesgeven in groep 7. Dat zou ik vanaf maart tot einde schooljaar doen. Een kans om na bijna 3 jaar toch weer te voelen hoe de praktijk als leerkracht is. Van de school kreeg ik alle ruimte om ook zaken uit mijn trainingen te gebruiken in deze klas. Op deze manier kan ik de ervaringen weer meenemen naar mijn trainingen aan de professionals. Deze trainingen liggen op een stuk sociaal emotionele ontwikkeling en vooral door het gesprek aan te gaan. Ik voelde van alles van tevoren: kan ik dit nog wel en vind ik het wel weer leuk?
In mijn trainingen aan pedagogisch medewerkers stond al een prentenboek centraal. De ervaring was dat de boodschap telkens bij een aantal medewerkers echt binnenkwam.
De eerste vrijdag had ik me voorgenomen om in groep 7 te openen met een prentenboek. Dit was “de krijtjes staken” van Oliver Jeffers & Drew Daywalt. De kinderen waren verbaasd en gaven aan dat ze normaal gesproken niet goed konden luisteren. Vervolgens was het 10 minutenlang muisstil. Ademloos werd het verhaal door ze opgenomen. Hierna kwam het belangrijkste stuk, het gesprek. Zien de kinderen de metafoor? Herkennen ze zichzelf? Wat betekent dit voor de klas? Het werd een prachtig, open en oprecht gesprek. We spraken af dat we aan het einde van de dag op een creatieve manier dit verhaal gingen verwerken. Hier hadden ze ook ideeën over. Het was een hele prettige dag waarin iedereen zich gezien en gehoord voelde. Er was een positieve sfeer.
De tweede vrijdag had ik gekozen voor “Have you filled your bucket today” Carol Mc Cloud. Een prachtig prentenboek om positiviteit te bevorderen. De kinderen zaten al verwachtingsvol klaar. Het gesprek daarna was hartverwarmend, wat een mooie complimenten kunnen kinderen geven. Uiteraard hadden ze dit keer zelf een creatief idee om aan het eind van de dag met elkaar te doen. De klas kreeg sterren maar ook ieder kind kreeg sterren. Zo ging iedereen naar huis met een gevulde emmer met complimenten. Dit was meteen de laatste schooldag tot nu toe.
Op zondag kwam het bericht van onze minister-president Mark Rutte dat we voorlopig tot 6 april thuis moesten blijven. Daar was ik even stil van. Allerlei emoties kwamen naar boven. Blij dat mijn gezin en ik gezond zijn, maar ook angst: hoe gaat dit dan verder? Worden wij ook ziek? Mijn moeder die alleen is en hoe gaat dat met de kinderen van groep 7? Mijn trainingen die vervallen. Wat betekent dit voor mij als zpper?
Al snel kwam bij mij een creatief proces op gang. Wat kan ik betekenen voor ouders, leerkrachten, pedagogisch medewerkers, zorgprofessionals etc? Hoe kunnen mijn ervaringen met kinderen en pedagogisch medewerkers in deze tijd helpend zijn? Welke vorm is daarbij passend? Een enthousiast telefoontje naar mijn collega coach/trainer Christel Lubse en onze krachten werden gebundeld.
De volgende dag zijn we gaan filmen. In het kader van ‘ik heb het nog nooit gedaan, ik denk dat ik het kan’ zijn we zonder verder plan gestart. Dit bleek in verband met auteursrechten toch niet handig dus toch maar een ander plan bedacht. Zo ontstond “Boekgesprekjes met Christel en Manon” in een dag. Hierna nieuwe filmpjes gemaakt. Zijn ze perfect? Nee. Moet dat? Nee. We leggen de lat niet te hoog en laten graag zien dat wij ook gewone mensen zijn.
Inmiddels zijn we 14 filmpjes, ideeën voor lesmateriaal, boekenlegger en flyers voor workshops verder. Zodat we op de lange termijn, als alles weer “normaal” is, verder kunnen.
Op de korte termijn, nu duidelijk is geworden dat de scholen in ieder geval tot en met de meivakantie gesloten blijven, voelen we des te meer de urgentie om zoveel mogelijk mensen te bereiken met de handvatten van ons om een prentenboek om het gesprek met elkaar aan te gaan. Zodat op een positieve, laagdrempelige manier het welbevinden vergroot wordt doordat er meer begrip is voor elkaar in deze tijd die voor iedereen spannend is en waarvan we niet weten hoelang het duurt, waar het heen gaat en wat de gevolgen zijn.
Soms merken we met “boekgesprekjes met Christel en Manon” dat het beeld er is dat een prentenboek alleen voor kleuters is. Hopelijk helpen deze praktijkvoorbeelden bij het bijstellen van dat beeld. Prentenboeken zijn beeldend en iedereen kan zich verplaatsen of herkennen in de hoofdpersoon of het verhaal. Het is een prachtige start om vervolgens met elkaar van jong tot oud het gesprek aan te gaan. Ieder haalt eruit wat hij of zij op dat moment nodig heeft en er komt meer begrip voor elkaar. Onze filmpjes geven tips voor ouders, leerkrachten, zorgprofessionals en pedagogisch medewerkers over hoe ze het kunnen aanpakken.
Samen lekker in je vel: het is iedereen gegund.
